Jaiseri Writes

बिर्सुं माया  हुने  बैगुनी सम्झे  माया  मुटु  च्यातिन्छ  संगै  सजाएको  एक  संसार  थियो जहाँ  माया  थियो  जहाँ  सपना  थियो हास्ने  खेल्ने  जीवनको  कल्पना  एक  थियो तर  आज  मा  छु  मेरो  एक्लो  पन छ न  छ  सपना  न  त्यो  संसार  नै  छ नलौं  माया  नहुनी लौं माया  पिडा  दिन्छ

    कुनै ठाउँमा आज मान्छे जलायो सुनेरै समाचार नाडी गलायो जहाँ   भाइ   जस्तै   गरि   सब्   बसेथे त्यहाँको ल सद्भाव    कस्ले   ढलायो भए हुन् नि गल्ती र कम्जोरि धेरै भनी   'मार' हल्ला   ल जस्ले चलायो फुटाएर भाई लुटेरा ल जाग्यो बुझे हुन्छ स्वार्थी ल है सल्बलायो

I finished reading "The unbearable lightness of being", by Milan Kundera. It was one of the best read till now. I found the writer's technique very unique. He has mixed the real incidents with the fiction in homogenous way. Sometime you get confused if it is some real story or a fiction. He keeps coming in the story and talking to readers explaining about the character "The characters in my novels are my own unrealized possibilities. That is why I am equally fond of them all and equally horrified by them. Each one has crossed a boarder that I myself have circumvented." He has written about everything in his novel. I have habit of taking notes of some interesting lines in the books I read. I did the same this time. I thought that it would make more sense to categorize them.  I hope you will get enough reason why the book was best read after reading the quotes.  Life: We live everything as it comes, without warning, like an actor going on cold. and what can life ...

“टिमी ?” चिनेझैँ गरेर उसले बोली फो¥यो । “तिमी ??” चिनेको पक्का गर्दै मैले प्रतिप्रश्न गरेँ । चारै तिर कोलाहल छ । मानिसहरु घरेलु हात हतियार लिएर चोकमा उत्रिएका छन् । पृष्ठभूमिमा धुवाँका मुस्लाहरु अझै उठिनै रहेका छन् । एक आपसमाथि भएको अन्यायको विरोधमा दुबै पक्षका जनताहरु जम्मा भएका छन् । अस्ति पहाडी मरेको झोकमा हिजो थारुका घर जलाइए अनि हिजो घर जलेको झोकमा आज पहाडी फेरी चलाइए । यो सृंखलाको चरम चोकमा देखिएको छ । थरुहटका नारा अनि अखण्डका नारा लाउँदै भिड जम्मा भएको छ । एकातिरबाट ईटाको टुक्रो बर्सेछ । अर्काले प्रतिउत्तरमा लट्ठी फ्याकेछ । फेरी अर्को फेरी अर्को । भिड एक आपसमा खनिन केहि समय लागेन । केहि बेरमै सबैजना हातमा जे भेट्यो त्यसले एक अर्का माथि प्रहार गर्नमा तल्लिन भए । टाउकामा रुमाल बेरेको उसको कठालो समातेर मैले लाठी उचालेको थिएँ । मेरो छातीमा मुड्की थचारेर उसले मेरा आँखामा आँखा मिलाएको थियो । “टिमी ?” चिनेझैँ गरेर उसले बोली फो¥यो । “तिमी ??” चिनेको पक्का गर्दै मैले प्रतिप्रश्न गरेँ । कैलालीमा विगतमा उसका पुर्खाहरु निकै समयसम्म जमिन्दार थिए । अशिक्षा र सोझोपनका कारण ...

करपूर गौरम करूणावतारम संसार सारम भुजगेन्द्र हारम | सदा वसंतम हृदयारविंदे भवम भवानी सहितं नमामि || ~यसै छन्दमा मेरो प्रयास ~ बिर्सेर तिमीलाई, जाउँ कहाँ म भेटुँ म त्यस्तो, ल ठाउँ  कहाँ म  ***** न याद आउने, न मन पिरोल्ने लौ ओखति त्यो, त पाउँ कहाँ म ***** सधैं तिमिलाई,   साथै म राख्न बाचा खै कस्तो, र खाउँ  कहाँ म ***** त्यो मन  पगाल्ने, यो दुरी  मेट्ने  दिलै जित्ने बाजा, बजाउँ  कहां म   ***** मन्मा त राखें  उहिले तिमीलाई काँडा  सरि याद, सजाउँ  कहाँ म

न   टारेर   टर्ने , न   मारेर   मर्ने मनैमा   अनेकौं , दुखै   दर्द   भर्ने लगायेछु   मैले,   गजब्को ल माया दिनै   रात   मेरो,   निदै   चैन   हर्ने उनीले त भन्थिन् ,   'त   तेरै   प   दोषी हु्ॅदैहुन्न भन्दा,   मरे झैॅ त गर्ने भनेको नमान्ने,   न   आफै   त   जान्ने अझै   हेर मै पो, त   दोषी ठहर्ने' छन्द:भुजङ्गप्रयात, ISS ISS ISS ISS (4 यगण) I=laghu S=Guru

image: cid vs rajnikant उस्लाई दुःखी बनाउने, मेरो पनि मन थेन तर खुशी किन्न पुग्ने, मसँग त्यो धन थेन सानो घर बन्थ्यो होला मेरो गरीब मायाले महँगा ती सपनाका, ठूला महल बन् थेन खुशी दिन्थे सके जति, क्षमताले भ्याए सम्म मन बिझ्ने रुखो शब्द, बरु कैले भन् थेन खुबै राम्री थिइ ऊ त, पूर्णीमाकै जून जस्ती उभिनलाई उसको छेउ, सुन्दर यो तन थेन