Jaiseri Writes

अचेल फेसबुकमै सारा समाचार पढिन्छ । साथीभाइका हालखबर देखि देशको खबर सम्म त्यतै मिल्छ । प्राय छापामाध्यमहरुले फेसबुकमा आफ्नो उपस्थिति कायम राखेकाले बेलाबेलामा लेखहरु पनि यत्रै पढिन्छ । त्यसै क्रममा अरुणा उप्रेतीको ‘सुन्दर होइन कुरुप सुदूरपश्चिम’ शीर्षकको लेख सेतोपाटीले प्रकाशित गरेको रहेछ । शीर्षक देख्दे बित्तिकै कन्सीरी तात्यो । सुदूर पश्चिमलाई सँधै गरीबी र कुरीतीको पर्यायका रुपमा परिभाषित गरिएको पृष्ठभूमीमा सुदूर पश्चिम प्रतिको अवधारणा फेर्नको निम्ती ‘सुन्दर सुदूरपश्चिम’ भन्ने नाराले विगतका केही वर्षमा निकै चर्चा पाएको छ । थानकोट पारी नेपाल नै छैन झैँ गर्नेहरु अहिले चिसा पानी र खप्तडलाई आफ्नो गन्तव्यमा राख्न थालेका छन् । पर्यटकीय गन्तब्य भन्ने बित्तिकै पोखरा र अन्नपूर्ण आधार सिविर सम्झने बिदेशीहरु छिटपुट नै भएपनि सुदूर पश्चिममा देखिन थालेका छन् । यूरोपमा विद्यावारिधी गरिरहेका नवराज रोस्यारा जस्ताको व्यक्तिगत प्रयासमा खप्तड भ्रमण, खप्तड–रारा पदयात्रा लगायतका कार्यले सुप क्षेत्र विश्वसामु आफ्नो परिचय स्थापित गराउन खोज्दै छ । संचार र छापाम पनि पर्यटन प्रवर्धन सम्बन्धी सामग्रीले स्थान...

Aakash sangai udera jaaun timi ra ma timi ra ma *2 Naya sansar naya thaun timi ra ma timi ra ma ho ho timi ra ma timi ra ma (sanjhama dinechha junale ujyalo tyahan taraharu banne chhan timro nidhar ko tika jahan)*2 tara herdai tolaudai jaaun timi ra ma timirama *2 (jeewan bhar haami sadhai saatha sangai hune chhaun fulako mitho subas sangai sansar bhulne chhaun)*2 fula sangai kheldai jaaun timi ra ma timi ra ma*2 badal sangai udera jaaun timi ra ma timi ra ma naya sansar naya thaun timi ra ma timi ra ma ho ho timi ra ma timi ra ma*2

देशमा चाडबाडको माहोल छ । भरखरै बडा दशैँले घरआँगनबाट बिदा लियो । दर्शैको रौनक नसकिँदै दिपावलीले दैलो ढकढक्याइ सकेको छ । दशैँ–तिहारकै मुखमा देशबाट बाहिर निस्केको मान्छे । यसपाली पनि जोड्यो भने दशैँ–तिहार छुटाएको तीन वर्ष पुग्न लाग्यो । उमेर बढ्दै जाँदा दशैँ तिहार प्रतिको आकर्षण घट्दै गएको भए पनि देशबाट बाहिर हुँदा भने खुब माया लाग्दो रहेछ । गएका दुई दशैँ तिहार जस्तै यो दशैँ तिहार पनि वर्षको अरु कुनै दिन जस्तो सामान्य तरिकामा बित्ने पक्का छ । तर पनि यो समयमा आएर पुराना दिनलाई फर्कि हेर्नु एकखाले रमाइलो नै हुँदो रहेछ । source: http://www.nepal24hours.com/en/dashain-vrat-katha-story-of-dashain/ सानो छँदा दशैँ भनेको नयाँ कपडा पाइने चाड । वर्षको एक जोड नयाँ कपडा पक्का हुन्थ्यो । त्यो दशैँमै लाउन पाइन्थ्यो । विद्यालयमा दशैँ तिहारको एक महिने छुट्टि कहिले सुरु होला भन्ने हुन्थ्यो । त्यसबेला दशैँ तिहारको छुट्टि प्रति कसैको आपत्ति थिएन । घटस्थापना देखी लिएर दिपावली नसकिँदा सम्म निर्धक्क बिदा पाइन्थ्यो । अनि बिदा सुरु हुनुभन्दा केही दिन अघि देखि नै साथीभाइमा नयाँ कपडाको विषयमा चर्चा सुरु ...

Malshree (Dashain) Dhun (with guitar tab) ------------------------------------|------------------- ------------------------------------|------------------- ------------------------------------|-------------------- ------------------------------------|-------------------- ----10--10-----------------10----|-10--10----------- -------------10-10--8-8-7--------|----------10-10---8 ---------------------------------------------|--------- ---------------------------------------------|--------- ---------------------------------------------|--------- ---------9---------------10-10---9-9----7|--------- -----10-----8-11-10-8--------------------|--10-10 -8-7----------------------------------------|--------- --------------------------------------------------------| --------------------------------------------------------| --------------------------------------------------------| ---------------------9-------------10-10-9-9--7s6--| -----------------10---8-11-10-8------------...

“जर्मन भाषा बोल्न आउँछ ?” मैले प्रश्न सोझ्याएँ । “अँहँ ।” एकछिन छेऊकोसाथीसँग मुखामुख गरेर हाँस्दै र लजाउँदै उत्तर दिई । “त्यसो भए त भाँडा माझ्ने काम मात्रै पाइन्छ ।” मैले उल्याउनलाइ भनेँ । “त्यो त गरि हालौँला नी । बरु भाँडा पो कत्रा माझ्नु पर्ने हो ?” छेउकीले ठट्टा गर्दै सोधी । “डराउनु पर्दैन । त्यहाँ त भाँडा माझ्ने पनि मसिन  हुन्छ रे !” हाँस्दै भनेँ । अनि आफ्नै पीर लागेर आयो । म जर्मन दूतावासमा प्रवेशआज्ञा आवेदनका लागी पालो कुरेर बसीरहेको थिएँ । म जस्तै आशा र डर मिश्रित भावना बोकेका देश छोड्ने युवा जमात त्यहाँ उपस्थित थियो । हामीहरुबीचमा यस्तैयस्तै कुराकानीहरु भइरहेका थिए । नेपाल छँदा विदेशमा गरिने कामका बारेमा उति राम्रो सोच कमैले राख्छन् । विदेश जाने नेपालीहरु प्राय विना कुनै विशेष तालिम विदेश पस्ने हुँदा उनीहरुले पाउने कामहरु प्राय शारीरिक श्रममा आधारित कामहरु हुने गर्दछन् । निर्माणका काममा ज्याला मज्दुरी, होटेलहरुका भान्छामा भाँडा माझ्ने, वस्तुभाउ चराउने, कारखानामा मज्दुरी, आदिलाई नै बढि प्रचलित कामहरुका रुपमा लिइन्छ । यी सबै कामलाई हामी तल्लो स्तरको काम भन्ने संज्ञ...

देशमा रहँदा भन्दा देश बाहिर पसेपछि देशको माया बढ्दै जान्छ । देश प्रतिको चाँसो पनि अझै दोब्बर हुँदै जान्छ । देशमा हुन लागेका परिवर्तनहरुले बेलाबेला आशाका किरणहरुको काम गर्छ । विदेशमा बस्दाको दुःख र कष्टले गाउँघर त्यागी आउँदाका आशा र सपनाहरु फेर्दछ । मनमा त लाग्छ यत्तिको दुःख गर्दा घरैमा पनि त केही गर्न सकिन्थ्यो होला । फेरी देशको खबर बुझ्यो उस्तै छ । साना दुःखले त मान्छे विदेशै पो किन पस्छ र ? देशमा आजका मिति सम्ममा आएर थुप्रै परिवर्तन भए । हुन त विगतको तुलनामा देश धेरै अगाडी बढि सकेको छ । हाम्रा बाउबाजेका पालाको राजनीतिक चेतनाको स्तर र अहिलेको राजनीतिक चेतनाको स्तर हेर्ने हो भने त्यसमा आकास पातालको फरक छ । राजनीतिक रुपमा जनताहरुले पहिलेको भन्दा धेरै अधिकार पाइसकेका छन् । ००७ सालको परिवर्तनले जहानीयाँ राणा शासनको अन्त्य गरेर जनताको छोरोले पनि राज्यसत्ता संचालनमा ल्याउन सक्छ भन्ने प्रमाणित भयो । राम्ररी अभ्यास गर्न नपाउँदै शिशु अवस्थामै मारिएको त्यो प्रजातन्त्र फेरी ०४६ सालमा आएर बौरी उठ्यो । जनताहरुमा फेरी आशा पलायो । ०४७ सालको संविधान अनि एक दशक भन्दा लामो त्यसको अभ्यास सकिन नपाउँद...

भू-मध्यसागरसम्मको यात्रा–६ विहान घण्टी बज्दा कोठाका अरु सबै सुतेका थिए । त्यसैले उनीहरुको निन्द्रा भङ्ग नहोस भनेर मैले हतपत फोनको घण्टी बन्द गरेँ । अघिल्लो साँझ अबेर कोठामा फर्केकाले निद्रा अलि नपुगे जस्तो थियो । एक मनले त भुस भएर अबेर सम्म सुत्न भन्थ्यो अनि अर्को मनले ‘यो मौका फेरी आउला नआउला त्यसैले अवसरको भरपुर सदुपयोग गर’ भनेर अहराउँथ्यो । मन नलागी नलागी ओछ्यान छोडेँ । झ्याल बाट बाहिर हेर्दा अँध्यारो थियो । हामीले एक बजे सम्म विमानस्थल पुग्ने भनेका थियौँ । अनि कोठा चाहीँ विहान १० बजे छोड्नु थियो । त्यसैले मलाई १० बजेसम्म जता पनि घुम्ने छुट थियो । मैले आफूलाई घुम्न मन लागेका सबै १० बजे सम्म घुमी भ्याउनु थियो । मेरो पहिलो रोजाई सहरको दक्षीण भागमा रहेको सान्ट मोन्योइका ( Sants - Montjuïc ) पार्कमा स्थित पहाड चढ्नु थियो । अग्लो चुचुरो भएकोले त्यहाँबाट सम्पूर्ण बार्सेलोना हेर्ने मेरो धोको थियो । समयको अभाव थियो । त्यसैले हत्तपत्त विहानको नित्य कर्म सकेर बाहिर सडकमा निस्किएँ । सहर पुरै सुतेको थियो । सडकमा फाट्टफुट्ट बाहेक मान्छे देखिँदैन थिए । एक  त विरानो मुलुकमा त्यो पनि यति ...