Jaiseri Writes

  भू–मध्यसागरसम्मको यात्रा –४ क्षितिजमा लाली पोतिएको थियो । म आँखाले भ्याउञ्जेल सागरका लहरहरु र त्यसको पल्लो छेउमा लागेको बादलको पर्खाल चिर्दै माथि उक्लँदै गरेको घाम हेरिरहेको थएँ । बादलका कारण सिनेमामा देखाए जस्तै पानीबाट निक्लँदो घाम हेर्ने मेरो चाह पुरा नभएपनि म त्यहाँ जीवनले दिएको अनेपेक्षित मौकामा रमाउन खोज्दै थिएँ । कुनै दिन यसरी सागर किनारामा सूर्योदयको प्रतीक्षा गर्दै बसौँला भन्ने सोचेकै थिएन । बाच्नु मात्रै पर्दो रहेछ, जीवनमा नियतीले लुकाएर राखेको अनेकानेक खुशीका पलहरुको कुनै कमी नहुने रहेछ । विहानीको हावाले मनमा ताजापन थप्दै थियो । किनारासँग जिस्किने छालहरुमा गोडा चोपलेर बस्दा बेलाबेला पानी माथि सम्म आइपुग्थ्यो । म कपडा भिज्ला भन्ने डरले बेलाबेला उठथेँ । जाडोले बिहानै पानीमा पस्ने आँट गर्न दिएन । त्यसैले गोडामात्रै चोपेर भएपनि स्पर्श कायम राखेर आँखाले भ्याउञ्जेल हेरिरहेको थिएँ । भोलिलाई सम्झना पनि त थुपार्नु थियो । हातगोडा दरा छउञ्जेल सम्झना बटुल्ने र यी गल्न थाल्दा ति बटुलेका सम्झनाका पाता पल्टाएर रमाउन न हो जीवन । म पछिका दिनलाई सुखद सम्झना पनि मनग...

E..................................E................................... Jati maya laye pani, jati kasam khaye pani E..................................D............................... nisthurile bato lagda aakha tari gaye pachi E...................................................... mannma pira ta parne nai bhayo D................................................E yo mann tesai marne nai bhayo E..................................................E............................................. sacho preeti layekai thiyein, chokho joban diyekai thiyein D..........................E......................D.............................E............ bughnele kura nabujhe pachi, mann ma kura naliye pachi E...................................................... mannma pira ta parne nai bhayo D................................................E yo mann tesai marne nai bhayo E........................................E.................................................. dukha timro sa...

भू–मध्यसागरसम्मको यात्रा –३ “ट्यो ट केटी पाएपछि म ट्यस्टै हो । जट्टि टाइम पनि बिटाइडिन्छु ।” “अँ अनि भोक पनि लाग्दैन होला ।” “अब खाने नि । यस्लाई पनि लगेर जाने ।” साथमा हिँडी रहेकीलाई चिउँडाले इशारा गर्दै उसले भन्यो । मैले अलि रिसाए जस्तो गरि हेरेँ । फेरि हाँसे ङिच्च दाँत देखाएर । उसमा बेग्लै उमंग थियो । खुशी थियो, हाँस्दै थियो । कोठाबाट बल गरेरे बाहिर ल्याएको मान्छे जस्तै लाग्थेन । अघिकी केटी साथमै थिइ । हामी बेलाबेला अंग्रेजी र बेलाबेला नेपालीमा कुरा गर्दैथ्यौँ । दुबै जना मिलेर मलाई बेलिबिस्तार सुनाए । ब्राजिलबाट आएकी रहिछ । यूरोपयात्रा बार्सेलोनामा सकाएर घर जाने तयारी गर्दै रहिछ । समुद्रकी पारखी भएकीले फुटबलको पारखी उसको प्रेमीलाई रंगशालामा छोडेर आफू चाहिँ समुद्र किनारामा आएकी रहिछ । ब्राजिलियनका बारेमा एक भनाइ छ । त्यहाँका केटाहरु फुटबलर र केटीहरु बेस्या हुन्छन् रे ! मैले उनीहरु कुरा गरिरहेकै मौका पारेर केही फलफुल र पाउरोटीहरु किनेर ल्याएको थिए । उसलाई जानकारी गराएँ । उसले रुचि देखाएन । त्यस्ता खानेकुराले उसको पेट नभर्ने हुँदा गतिलो खानेकुराको खोजी गर्नुपर्ने भयो । ...

भू–मध्यसागरसम्मको यात्रा –२ जर्मर्नीको चिसो हावापानीको दाँजोमा यहाँ केही गर्मी महसुस भयो । मौका यही हो भन्दै म पनि हाफकट्टुु र भेस्टमा बाहिर निस्किएँ । ऊ सदा झैँ पाइन्ट सर्टमै बाहिर आयो । मैले उसलाई किनारा छोएर फर्कने भनेको भएपनि म पानीमा गोडा हाल्ने योजनामा थिएँ । त्यसैले पनि त्यो मेरालागि उपयुक्त पहिरन थियो । हामी अनुमानका भरमा अघि बढ्दै गयौँ । सानामा सामाजिक शिक्षाको भूगोल अन्तर्गत समुद्री हावाका बारेमा पढेको कुरा याद आयो । दिनमा जमीन तातेर सतहमाथिको हावा भारी हुने हुँदा जमिनको सतहमा एककिसिमको खालीपना सृजना हुने गर्छ । समुद्रको पानी तात्न समय लाग्ने हुँदा त्यहाँको हावा चिसो नै रहिरहन्छ । त्यही चिसो हावा सतहको खालीपनलाई पुरा गर्न समुद्रबाट जमीन तिर बग्ने गर्छ ।  हामीलाई हावाको उल्टो दिशामा हिँड्नु थियो । तसर्थ बार्सेलोनाका प्राचीन घरहरुबीचको सडकसँगै हामी हावाको विपरित दिशामा अघि बढ्यौँ । सडकमा मानिसहरुको भीड विस्तारै बाक्लिँदै गयो । चोक आइपुग्दा परपर समुद्र छ भन्ने आभास मनमनै भयो । घरहरु सकिएको ठाउँमा समुद्र छ भन्ने पक्का थियो तर जाने पो कसरी भन्ने टुङ्गो थिएन । प्रविधिक...

भू–मध्यसागरसम्मको यात्रा –१ “उः हेर पानीजहाज !” “काँ हुन्छ, ट्यो ट माछा हो ।” “त्यति ठूलो माछा पनि हुन्छ त <” “अब ट्यो ह्वेल होला नि ट <” “त्यति धेरै < ” हवाइजहाजको झ्यालबाट तल देखिने भूमध्यसागरको सतहका सेता दागहरु तर्फ इंगित गर्दै हामी दुई आ–आफ्ना अनुमान एक अर्कालाई सुनाउँदै थियौँ । म आफ्नो अड्डी थाप्थेँ । ऊ पनि के कम, मरिगए मान्दैनथ्यो । युरोपको बसाइको झण्डै एक वर्ष पुगि सक्दा पनि देखेको घुमेको भनेको कहिँ थिएन । कहिले पढाइको चपेट त कहिले खल्तीमा पैसा नहुनुले आए देखि कुवाको भ्यागुता बनाएर राखेको थियो । जब गर्मीयामको बिदा सुरु भयो, तब भने नियमित भन्दा केही बढि कामगर्ने अवसरहरु जुट्यो । त्यसै अवसरले केही पैसा पनि हात लाग्यो । यहाँ गर्मीयाममा प्राय मानिसहरु बिदा मनाउन देशपरदेश घुम्न जाने गर्छन् । त्यही प्रवृत्तीले मेरा मनमा पनि कतै घुम्न जाने रहर जगायो । घर जाने या यतै कतै घुम्ने भन्ने द्विविधा थियो । त्यो पनि दाइसँग कुरा गर्दा, ‘घर त आफ्नै हो जहिले आएपनि हुन्छ । मौकाले त्यत्रो टाढा गएको छस् । घुमघाम गर ।’ भन्ने आदेश आउने बित्तिकै समाधान भयो ।  घुम्न त जाने कहाँ जाने <...