हुरीका स्वरहरू–कृष्ण भूसाल
पुस्तकालय थाेप्लाे अाेअारजीमा राखिएका नेपाली साहित्यका पुस्तकहरू सुरक्षित गर्ने क्रममा केहि नाम नचलेका तर राेचक जस्ता लाग्ने कृतिहरू पनि छानेकाे थिएँ । तिनै कृतीहरू मध्ये एक थियाेः हुरीका स्वरहरू । नाम नै लाेभ्याउने खालकाे याे कृति पढ्दा उस्ताे ठूलाे अाशा त थिएन तर पनि पातलाे त्याे पनि कविताकाे किताब भएकाले समय त्यति लाग्दैन भन्ने हिसाबले पढ्न सुरू गरेँ । कविताहरू पढ्दा भने खुशीकाे सिमा रहेन । हृदयझैँ फाटेर प्वालै प्वाल परेकाे दारी थाङ्ग्रिएकाे लम्पट मातेकाे मान्छेझैँ, धङ्धङाउँदाे खाट माली मरेकाे फूलबारी पाखुरा छिनेका चप्पल, छाती फाटेका जुत्ता खियाले पचाएकाे बाल्टी, ज्याेति निलेकाे बत्ती साबुन बिनाकाे साबुनदानी, पखेटा फुत्किएकाे छाता ठुटाे र ठेटाे बुरूस, टुँढाे भाँच्चिएकाे कलम, छरपष्ट कागज सबैले एकसाथ मसानघाटका खप्परले झैँ हिस्स परेर गिज्याइरहेछन्, अनि पट्ट फुटेकाे दिवार उसभित्र माकुराका सेता त्रिपाल अझ भित्रकाे अँध्याराे खाेँचमा शरणार्थी बनेका खटमल, जब धुलै धुलाेले भरिएकाे भुइँमा उत्रन्छन् अनि वमवर्षक लाम्खुट्टेहरू तत्काल शिविर ध्वस्त गर्न निक्लन्छन् यत्तिकाे क...
