Jaiseri Writes

पोखराको साहित्य महोत्सवको क्रममा सहभागीहरुको माझबाट उभिएर सिवानीसिं थारुले नयनराज पाण्डेलाई लू र घामकिरीमा कुन प्रिय भनेर सोधिन् । नयनराज पाण्डेले तुरुन्तै जवाफ दिए, “घामकिरी!” सिवानीसिं थारुले पनि आफ्नो त्यस्तै धारणा रहेको कुरा सुनाइन । पाण्डेले थपे, “कसैले घामकिरीका बरेमा केही नराम्रो भन्दा म सोझै भन्ने गर्छु घामकिरी नगरकोटीलाई मनपरेको पुस्तक हो ।” छेउमै बसेका नगरकोटीले पनि उनको त्यो भनाइलाई मुस्कुराएरै अनुमोदित गरे । हो यहीँबाट सुरु भएको हो घामकिरी पढ्ने रहर । घामकिरी हात पार्न पनि त्यति सहज भएन । चिनजानका पुस्तकप्रेमी कसैसँग पनि घामकिरीको प्रति थिएन । ई–पुस्तक खरिद गर्न तुलनात्मक रुपमा सुलभ भए पनि २९९ पाना ल्यापटपमा पढ्न मन लागेन । निदाएँ जगदम्बाको ई प्रति नै पढ्न धौधौ भएको थियो । सँधै अरुलाई पुस्तक ल्याइ दिने आग्रह गर्नु भन्दा वैकल्पिक तरिका अपनाउने उद्देश्यले अनलाईनबाट पुस्तक मगाउने बाटो अपनाइयो । एउटै पुस्तक मगाउँदा पुस्तकको भन्दा हुलाकको खर्च बढि हुने देखियो । त्यसैले घामकिरी पढ्ने चाहले नै नारायण ढकालको प्रेतकल्प, सरुभक्तको तरुनी खेती देखि विप्लव प्रतिकको अविजित गरेर १४...

गएको साल वादी जातीको विषयमा दुई पुस्तक लेखिए र दुबै चर्चित पनि भएः एउटा विवेक ओझाको ऐलानी र अर्को सरस्वती प्रतिक्षाको नथिया । झट्ट नाम सुन्दा दुबैको विषय वस्तुका बारेमा अनुमान लाउन सजिलो थिएन । विवेक ओझा ओझेलमै परेका हुनाले पनि उनको पुस्तकले सुरुवाती दिनमा त्यति चर्चा कमाएन । सरस्वती प्रतिक्षा तुलात्मक रुपमा चिनिएकी कवियत्री थिइन् । साहित्य महोत्सवहरुमा कविता वाचन मार्फत धेरै पाठकसँग पुगेकी थिइन् । त्यसैले उनको आख्यान धेरैका लागी चाँसोको विषय रह्यो ।  विस्तारै दुबै पुस्तकको चर्चा सुरु भयो र थाहा भयो दुवै पुस्तकको विषयवस्तु वादी समुदाय हो ।  विवेक ओझाको ऐलानीका सन्दर्भमा यस अघि नै लेखिसकिएको छ ( यहाँ ) । ऐलानी सुदूरको विषयमा सुदूरकै कलमले लेखेको साहित्य भएकोले छुटाउन चाहेन । ऐलानी पढिसकेपछि नथिया किन पढ्ने भन्ने थियो । तर नथिया एक नारी साहित्यकारले नारीकै विषयमा लेखेको आख्यान थियो । त्यसैले पनि त्यो रोजाइमा प¥यो । अर्को कुरा उनको कविताका कारणले उनका आख्यानप्रति भरपुर अपेक्षाहरु थिए ।  उपन्यास लेखनका लागी गरिएको शोधको धेरै चर्चा भएको थियो । सोही चर्चा अनुरुप थुप...

सात–आठ कक्षामा पढ्दा हुनुपर्छ, कैलाली जनपुस्तकालयको अलमारीमा भएको एक सेतो दाढिवाल साधुको किताब हात लाग्योः फर्गटन ल्याङ्ग्वेज अफ हर्ट । धर्म, दर्शन र तर्कशास्त्रमा रुची भएकोले कसरी कसरी म यो किताबसम्म आइपुगेको थिएँ । किताब पढ्दा मज्जा लाग्यो । ओशोका कुराहरु एकदमै तार्किक थिए । मैल त्यहि किताब पढ्दै गर्दा एक जना कांग्रेसको विद्यार्थी संगठनको नेता क्षितीज भण्डारी आएर पछिबाट टाउको मसार्दै खुब तारिफ गरे । सानै उमेरमा त्यस्ता गहन विषय प्रतिको रुचीले उनलाई प्रभावित गरेको हुनुपर्छ । मैले त खासमा जिज्ञासाले समाएको थिएँ तर त्यो प्रतिकृया पश्चात म झन ओशो तिर आकर्शित भएँ । बच्चा वुद्धि न हो ! पुस्तकालयमै एउटा अर्को पुस्तक पनि थियो । विश्व प्रसिद्ध श्रृंखला अन्तर्गतको सो पुस्तकमा विभिन्न सन्तहरुका बारेमा नकारात्मक कुराहरु लेखिएको थियो । साईबाबा देखि ओशो त्यसमा थिए । ओशोको पुना आश्रममा सन्यासीहरु आपत्ती जनक मुद्रामा रहँदाको एउटा तस्बीर पनि राखिएको थियो । एउटा धार्मिक परिवारमा संकीर्ण सोचसाथ हुर्किएको किशोरलाई त्यो तस्वीरमा देखाइएको कुरा पाच्य नहुनु स्वाभाविकै थियो । त्यो देखि सकेपछि धर्म प्रत...